Батыс өңірдің «көрісу» дәстүрін басқаларға тықпалаудың керегі жоқ

Батыста «көрісу» деген дәстүр бар екен, наурыздың 14-і күні болатын. Бұрын асфальт жол жоқ қатынайтын, автобус, поезд, самолет дегендер атымен жоқ. Қыстың көзі қырауда адамдардың бір-бірімен қатынауы қиын. Вацап та жоқ. Телефон да жоқ. Не болып жатқанын білмейді.

Амандықтарын ел аяғы кеңіп, көктем шыққанда ғана біледі. Көктем шыққанға дейінгі аралықта біреу дүниеден кетіп, енді біреулер дүниеге келіп жатады. Қыстан аман-есен шықтың ба деп, бір-бірін құшақтып, жылап көрісетін шығар.

Ол заман үшін өзекті енді. Қазір, күнбе-күн бір-бірін көріп, көрмегендері айшылық алыс жерлерден жылдам хабар алып отыратын кезде еш өзектілігі жоқ мереке. Хабар алмақ түгілі, видеоны қосып қойып, мұхиттың ар жағындағы адамның бет-жүзін көріп сөйлесіп отырасың. Осындай заманда көрісу мерекесін жандандырудың керегі не?

Батыста қалыптасқан дәстүр екен. Оларға көрісуге біреу тыйым салып жатыр ма? Көрісе берсін, бұл күнді атап өте берсін. Енді келіп бүкіл қазаққа тықпалаудың не керегі бар?

Қазақ даласы кең, киім киіну, тамақ дайындау, құда күту, қыз ұзату тағы басқа да әдет-ғұрыпта ерекшелік болуы мүмкін, оны бүкіл қазаққа солай істеңдер деп телудің қажеті жоқ.

Тіпті тілдің өзінде ерекшелік бар, диалект дейміз. Бірақ әр аймақтың өзіндік тілдік ерекшелігі болғанына қарамастан жалпы қазаққа ортақ әдеби тілде сөйлеу керек дейміз. Бұл жерде де сондай принцип болуы керек.

Мәселен, біз үшін көрісу деген кісісі қайтыс болған үйдің жақын адамдарына көңіл айтқан кезде оларды құшақтап жылау процесі. Енді санамызда қалыптасқан осы картинаны мерекеге айналдыра алмаймыз ғой.

Жалпы қазаққа ортақ мереке емес, батыстықтар мерекелей берсін. Бәрімізге міндеттеудің қажеттігі жоқ.

Кей кезде президентке жаным да ашиды. Қасында жүргендер: «Былай істесек керемет болады» — деп құлағына сыбырлайды-ау. Ол өзі салт-дәстүрді аса білмейтін болған соң: «О-о-о, керемет болатын болса, кірісіңдер!» — дейтін шығар.

Ләззат ДҮЙСЕМБЕКОВА, қоғам белсендісі.

Facebook жазбасы.

Фото көрнекілік үшін.