Сапар – тек қана қашықтықты бағындыру емес, ол адамның ішкі әлеміне де терең үңілу. Әлемді аралау, жат жерлерді көру – тек географияны байыту емес, бұл – таным көкжиегін кеңейтіп, рухты тәрбиелеудің жолы.
Адам баласы туған жердің топырағымен ғана емес, өзге елдің тынысымен де тыныстауы тиіс. Түрлі халықтың өмір салтын, мәдениетін, дүниетанымын көзбен көру арқылы біз өзімізді де, өзгелерді де жақсырақ түсіне түсеміз. Жол – ұстаз. Ол үйретеді, ойландырады, кейде – өзгертіп жібереді.
Әлемді көру – жүрекке із қалдыратын тәжірибе. Ол адамның ішкі әлемін байытып, өмірге деген көзқарасын жаңаша қалыптастырады. Әр сапар – жаңа бет, әр көрген мекен – өмір кітабындағы бір тарау.
Сондықтан да, кең дүниенің кереметтеріне көз салу – жай қызығушылық емес, бұл – рухани өсу мен кемелденудің кілті.
